Feest 15 jaar 't Vlot

Feest 15 jaar ’t Vlot: kaarsen en liederen van verbondenheid.

1.      Terwijl het kunstwerk van 't Vlot  naar voor  wordt gedragen

Niek:

We kunnen de zee niet vermijden. Ook de woeste golven niet.

We kunnen geen reddingsboot bouwen. We zouden teveel koers bepalen in andermans plaats.

Wel een Vlot.

Om even op te springen, op adem te komen, te ademen, op een of andere manier nieuw leven te vinden.

De planken van het Vlot kan elk van ons mee leveren. Een stukje vertrouwen vastankeren aan nog een stukje vertrouwen. Zo groeit er een stukje gegrondheid. Als we onze planken met elkaar verbinden kunnen we mensen die voorbij komen mee nemen op dit Vlot. Werken aan waardigheid, aan zelfvertrouwen. Gaten in het basisvertrouwen proberen dichten. Dat doen we nu al 15 jaar.

Het blijft een kwetsbaar vlotje. Maar zinken doet het niet.

Misschien is het net groots omwille van zijn kwetsbaarheid.

Met zijn reikende handen. Met zijn gebalde vuisten. Met zijn obscene gebaren. Met zijn liefdevol wuiven. Met zijn handen die geven en ontvangen. Zijn roep naar menswaardigheid.

’t Vlot.

Vandaag een welkom feestvlot.

Met de zegen van hierboven en gedragen door velen.

Hartelijk welkom op ons Vlotfeest.

2.       Evangelielezing door Patricia

Marcus 4,35-41

Op een dag tegen het vallen van de avond sprak Jezus tot zijn leerlingen: "Laten we oversteken." Zij stuurden het volk weg en namen Hem mee zoals Hij daar in de boot zat; andere boten begeleidden Hem. Er stak een hevige storm op en de golven sloegen over de boot zodat hij al vol liep. Intussen lag Hij aan de achtersteven op het kussen te slapen. Ze maakten Hem wakker en zeiden Hem: "Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?" Hij stond op, richtte zich met een dwingend woord tot de wind en sprak tot het water: "Zwijg stil!" De wind ging liggen en het werd volmaakt stil. Hij sprak tot hen: "Waarom zijt gij zo bang? Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?" Zij werden door een grote vrees bevangen en vroegen elkaar: "Wie is Hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen?"

3.       Kaarsen van verbondenheid.

’t Vlot is doorheen de jaren een plaats geworden waar veel mensen langskomen om een kaars aan te steken. Een kaars als wens. Een kaars als verlangen naar verbondenheid. Een verlangen naar warmte en licht. Een verlangen naar een gelukkig leven.

De evangelische referenties naar een gelukkig leven zijn anderen dan de wereldse referenties. Het geluk doorheen het kwetsbare leven. Misschien wel het geheim van een geluk dat op een of andere manier in ’t Vlot vaak voelbaar is.

Niek:

De eerste en voor mij een heel belangrijke:

Gelukkig die arm van geest zijn, want hun behoort het koninkrijk der hemelen

In november was ik in Heusden Zolder op een tentoonstelling van Artikel 27:  ‘A free state of mind’.  Wat me bijzonder aangreep was een installatie van beeldend kunstenaar Polly Gregoor.  Een menselijke figuur die op een trapladder klimt. Uit zijn hoofd komt een gleuf waar een heleboel sleutels uit schuiven. Een bevrijding van alle hersenkronkels die onszelf op slot zetten ? Is dat arm van geest worden ?

Het is onze opdracht in ’t Vlot:  arm van geest, met een volledig open mind, de anderen tegemoet treden. Zonder enig oordeel, zonder eigen verhaal. Zonder eigen programma. Daarvoor moet ik mijn eigen kwetsbaarheid ook durven zien en durven aanpakken. Tot deze kwetsbaarheid niet meer tussen mij en de ander instaat zodat ik met een grotere vrijheid, een meer open geest de ander tegemoet kan treden.

Of zoals het beeld van Polly Gregoor zegt:  De man zonder sleutels in zijn hoofd is bovenop een ladder geklommen. Het overstijgende tegemoet.

Ik steek een kaars aan voor ons allen, opdat we arm van geest kunnen worden.

 Saskia : Gelukkig die zachtmoedig zijn, want zij zullen het land erven.

In het leven draait het nogal eens om uiterlijk vertoon. Op basis van dat uiterlijk vertoon delen we ons soms in groepen, categorieën, klassen…. Die hoort erbij, maar die niet. Op harde wijze wordt er geoordeeld. Jij wel, jij niet. In het Vlot hoort iedereen erbij. Daar maakt het niet uit wat voor kleren je draagt, wat voor huidskleur je hebt, in wie of wat je gelooft of waar je vandaan komt. Het harde oordelen past er niet, juist zachtmoedigheid staat centraal. Iedereen mag er zijn. Er is altijd wel wat te oordelen, er is altijd wel wat terecht te wijzen, er is altijd wel wat te vinden van een ander. Uiteindelijk is het de zachtmoedigheid die leven geeft, die plaats maakt voor de vriendschap die er in ’t Vlot voor elkaar kan zijn. In die vriendschap en zachtmoedigheid voor elkaar durven we Gods beloften vervuld zien. Laat ons een kaars branden voor de zachtmoedigheid voor onszelf en elkaar.

Niek: Gelukkig die verdriet hebben, want zij zullen getroost worden

Menige stoere bink zag ik in ’t Vlot met tranen in de ogen. ’t Vlot als een plaats van troost, zei een collega me ooit. In ’t Vlot  kleeft de wereld van verdriet en gebrokenheid en onmacht aan je, je kan er niet buiten. Je staat heel vaak oog in oog met het kruis en wordt gevraagd het mee op te nemen. Je kan niet anders dan mee in de modder te gaan staan. Je kan niet anders dan mee verdrietig te zijn om lijden, uitsluiting, onverschilligheid. Regelmatig ook om het sterven. Je kan niet anders dan oprecht zoeken naar wat troost kan brengen. Want net in die troost die mensen voor elkaar kunnen zijn komt er een verbondenheid tot stand. Een weerbarstig diep gevoel van… en toch…  Een nieuwe adem. Zoals er bij elke zinvolle begrafenis of elk afscheidsritueel ook een glimp van verrijzenis zichtbaar of voelbaar wordt.

Ik brand een kaars voor ieder die we moesten loslaten in ’t Vlot. Ieder die niet meer bij ons kan zijn. Zij die opgesloten zijn. Zij die gerepatrieerd zijn. Zij die gestorven zijn. Honderden namen in onze gedachten. Voor elk een vlam van weerbarstige verbondenheid.

Saskia: Gelukkig die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.

Honger en dorst. Helaas nog altijd aanwezig in een stad als Antwerpen. Er zijn in onze stad mensen die geen eten kunnen kopen. Een groot onrecht! We leven in een samenleving waarin rijken hele dure dingen vaak gratis krijgen, maar waar armen goedkopere dingen, zoals een eenvoudige maaltijd, moeten laten staan omdat ze het niet kunnen betalen. Daar schuilt een groot onrecht in! Laat ons dat onrecht een stem geven en zichtbaar maken. Jezus kiest steeds voor de armen en de kwetsbaren. Gerechtigheid mag geen te algemeen begrip zijn waar armoede buiten gehouden wordt. Wanneer we over gerechtigheid spreken, kunnen we niet anders dan mensen in armoede een stem geven die normaal geen stem hebben. Laat ons een kaars branden voor ware gerechtigheid.

Niek: Gelukkig die barmhartig zijn, want zij zullen barmhartigheid ondervinden

Als ik naast een vlotgast op een bankje in het station zit, en ik ben er getuige van als hij zijn laatste 10 cent uit zijn zakken schudt om aan een bedelaar te geven, dan voel ik me heel klein en nederig ten aanzien van deze gast. Hij is mijn leermeester in geven. Ook in vergeven. Ik heb onmiddellijk een excuus waarom ik aan deze bedelaar niets zou geven. Omdat ik zijn verhaaltje niet geloof.  Onze vlotgast stelt geen vragen. Hij kent de rotte job van het bedelen en alle vernederingen die erbij horen. Hij geeft gewoon.

Barmhartigheid heeft twee aspecten volgens Paus Franciscus: het betekent geven, helpen, dienen. Maar ook vergeven en begrijpen. ‘Werp je niet op als rechter, dan zullen jullie niet berecht worden. Veroordeel niet, dan zullen jullie niet veroordeeld worden. Spreek vrij, dan zullen jullie vrijgesproken worden. Geef, dan zal jullie gegeven worden.’ Vertelt Jezus in Mt 6.

Ik steek een kaars aan voor ons allen, opdat we leren geven en vergeven, altijd en overal.

Saskia: Gelukkig die zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien.

God kijkt naar het hart en kijkt recht door onoprechtheid. Soms komen er mensen in ’t Vlot die zich niet waardig voelen om in de kapel te bidden of in de kerk te komen. Door alles wat er mis is gegaan in het leven voelen zij zich niet meer geliefd door God. Maar niets is minder waar. God wil ieder hart dat verlangt naar God omarmen en koesteren. God weet dat we fouten maken en dat de dingen soms anders gaan dan dat we hoopten, maar steeds opnieuw wil hij ons met liefde omarmen. Soms krijgen we de vraag van gasten of ze wel in de kapel mogen komen. Ja! Volmondig ja! Ondanks alles wat er kan gebeuren in een mensenleven kan een hart zuiver verlangen naar liefde. God zal dat verlangen altijd opmerken en nooit negeren! Laat ons een kaars branden voor een zuiver hart dat verlangt naar liefde, uiteindelijk het verlangen van ieder mens.

Niek: Gelukkig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden

Kan ’t Vlot een plaats van vrede zijn ? ‘Iedereen thuis’ was de slogan van de campagne van Pax Christi tijdens de voorbije vredesweek.  Ik ben alvast blij dat ’t Vlot een huiskamer heeft waar zoveel diverse mensen zich thuis voelen. Waar we ook heel hard zoeken naar gelijkwaardigheid tussen medewerkers en bezoekers. Een grote familie waar iedereen bij hoort.

Ik zou graag met een aantal mensen eens willen nadenken hoe we kunnen werken aan een vredesinitiatief van onder uit. Vertrekkend en appellerend vanuit de bezoekers van ’t Vlot. Omdat zij, meer dan wie ook, dagelijks oefenen in geweldloze weerbaarheid.

Ik brand een kaars vanuit een vurig verlangen naar vrede. Vrede hier op ons vlot, vrede in deze stad en in de wereld.

Saskia: Gelukkig wie vervolgd worden vanwege de gerechtigheid, wat hun behoort het koninkrijk der hemelen.

Vandaag wordt de Antwerpse witte pater Charles Deckers zalig verklaard. Een bijzonder man die koste wat kost het goede wilde doen, ook al bracht hem dat in gevaar. De pater streed voor een vreedzaam bestaan tussen christenen en moslims in Algerije, ook al wist hij dat de dialoog moeilijk was, hij bleef er in geloven en zette stappen. Zijn uitvaart werd in Algerije dan ook bijgewoond door duizenden moslims, hij had moslims en christenen werkelijk dichter bij elkaar gebracht. We vieren vandaag in verbondenheid met Pater Charles Deckers en zijn familie. Ook in het Vlot bouwen we iedere dag aan de dialoog tussen verschillende religies, waarin veel moslimbezoekers een belangrijke plaats innemen. Laat ons een kaars branden voor Charles Deckers, en voor iedereen die mee wil bouwen aan een wereld van vrede.

Niek : We nodigen nu ieder van jullie uit om ook een kaars aan te steken. In verbondenheid met ieder waar we vandaag aan denken en wiens licht en warmte we onvergetelijk verder dragen…

Toespraak  door Niek tijdens ’t Vlotfeest:

We heffen het glas op ’t Vlot:

’t Vlot kan alleen maar vlot zijn

Dankzij jullie allen hier aanwezig

Dankzij alle bezoekers van ’t Vlot, of je nu vaste klant bent of af en toe eens mee op ’t Vlot springt

Dankzij alle medewerkers van ’t Vlot, die van het eerste en die van het laatste uur. Medewerkers die al 15 jaar meedraaien, of net iets minder lang of heel even. Medewerkers van vroeger en medewerkers van nu.

Dankzij ieder die ons steunt en voor ons supportert. Ieder die zorgt dat we niet ten onder gaan in de woeste baren. Ieder die planken bijdraagt en ’t Vlot verstevigt waar nodig.

’t Vlot zou een compleet ander Vlot zijn als we niet konden bouwen op een aantal supermadammen.

De allereerste, rots in de branding, moeder der moeders van ’t Vlot, is ons Monique. Niemand zo huiselijk. Niemand zo gezellig. Niemand zo luisterend. Niemand zo doortastend. Niemand zo’n oermoeder. Dat verdient een bloem en een zoen.

De tweede supermadame, charmant zingend, innemend en wijs, ambassadeur in ons Bisdom en veel verder, in Nederland, Rome en binnenkort ook in Panama. Dat is onze Saskia. Ook voor haar een bloem en een zoen.

En dan nog een reeks supermadammen. Die al tekenend, afwassend, moederend, biddend, zachtmoedig aanwezig zijn in ’t Vlot: Rina, Gerda, Marjan, Maria, Magda, Nine

En wat zou ’t Vlot zijn zonder een aantal supermeneren. Wijs en vaderend, standvastig en geduldig luisterend aanwezig. Willy en Johan als sinds het eerste uur. Jef en Geert ook al vele jaren. Paul en Tomas in vele talen. Marcel en David in alle vurigheid. En onze Jan, in alle vormigheid.

Maar zij kunnen dit allemaal niet alleen

want wat zou ’t Vlot zijn zonder jullie allemaal.

Daarom, zonder kabaal.

We heffen het glas

Op de voorbije 15 krachtige jaren.

En hopen op nog minstens 15 machtige jaren.

Santé.